ONZE Michel 25 jaar voor ZIJN mannenkoor

IJsselstein, 15 oktober 2016. Er is keihard hard aan gewerkt, hetgeen niet altijd van een leien dakje ging, maar het resultaat mocht er dan ook zeker zijn.

Vroeg in de middag was de podiumploeg onder leiding van Frans van Doorn paraat om het podium op te bouwen voor het jubileumconcert ter ere van het 25-jarig jubileum van Michel de Valk als dirigent van het FRM. Uiteraard was de maestro zelf ook aanwezig om de mannen moreel te ondersteunen.
Maar de mannen moesten ook nagaan wat de snelste en beste manier was om het podium in 3 blokken op het toneel te krijgen. Dit was namelijk de bedoeling na de pauze. Na enige beraad en ruimtelijk inzicht was de oplossing snel gevonden en konden de mannen zich voorbereiden op de generale repetitie.

Even voor 15:00 uur waren de mannen paraat voor de doorloop van het programma voor de pauze. Niet alleen om het koor op scherp te zetten, maar ook om licht en geluid goed in te regelen voor het concert. Samen met onze pianiste Marjan Fey was dat uiteraard snel gedaan en konden we ook samen met ons soliste van avond, sopraan Michelle Mallinger, de laatste puntjes op de i zetten.
Later op de middag schoof ook Saxofoonkwartet Syréne aan voor de doorloop van het programma na de pauze. Met de laatste aanwijzingen van regisseur Marijke de Wit was het koor klaar voor de avond.

Marijke heeft in een paar weken tijd het koor toch zover gekregen om een uitgebreid plan aan bewegingen en acties op het toneel voor te schotelen en met succes te laten uitvoeren. Voor het overgrote deel van de mannen werd dit toch wel als “eng” bestempeld. Enige tegengeluiden waren er dan ook wel, maar dat mag.
20:30 uur, de gordijnen van het theater zijn nog dicht, het FRM staat klaar en Michel bestijgt zijn bok. Met de eerste tonen van het intro van Bound for Jubilee start het concert. Een uitverkocht Fulcotheater reageert enthousiast op de muziek die de aanwezigen wordt voorgeschoteld. Bekende koorwerken uit diverse opera’s komen voorbij, gelardeerd met Schubert. Michelle zingt twee prachtige liederen van Poulenc, overigens geweldig begeleid door Marjan Fey achter de vleugel. Ook het saxofoonkwartet heeft een geweldig stuk uitgezocht en speelt het met verve.

Na een welverdiende pauze staan de mannen klaar voor het tweede en spannendste gedeelte.
Alles uit het hoofd wordt overigens toch wel iets geholpen doordat de mannen een heuse “boventiteling” in de zaal hebben hangen. Hierop uiteraard de teksten, maar ook de beknopte regieaanwijzingen van Marijke de Wit. Dit helpt voor een heel groot deel. Belangrijker nog is wel het feit dat de regie eigenlijk voor een groot deel als vanzelf gaat. Hier en daar nog niet zoals we dat hadden afgesproken, maar dit is in de zaal zeker niet opgevallen. De reacties achteraf zijn dan ook echt heel goed.
Saxofoonkwartet Syréne en Marjan nemen samen de begeleiding voor hun rekening, hetgeen echt heel goed klinkt. Uiteraard zingt Michelle ook mee en dat maakt het feestje toch wel compleet.
De overgangen van West Side Story naar Les Misérables en
uiteindelijk Porgy and Bess gaan lekker vloeiend en uiteindelijk komen we tot een spetterende finale met o.a. een fantastisch arrangement van New York, New York.

Hierna neemt voorzitter Will Kolenbrander het woord. Met een welverdiende bos bloemen voor de soliste en musici wordt uiteraard ook Michel in het zonnetje gezet.
Will heeft de nodige lovende woorden voor Michel, ook Mariëlle en de kinderen worden uiteraard bedankt voor het geduld dat Michel wordt gegeven.
Zeer verrassend was een ingezonden videoboodschap van dochter Sterre die voor een stage in Kaapstad, Zuid Afrika, verblijft. Duidelijk bewogen ontving Michel deze groet. Tevens werd hem, namens bestuur en leden van het FRM, een cheque aangeboden om samen met Mariëlle een gezellige en culinaire avond te hebben bij het RIJKS© Restaurant in Amsterdam.
Enige verwarring was er in de ogen van Michel te zien toen we de toegift wilden inzetten. Marjan begon keurig te spelen, maar de saxofoons bleven stil. Wat was er aan de hand….?
Toen zette het koor een speciale editie van You’ll Never Walk Alone in en werd Michel nog even toegezongen door ZIJN Fulco’s Mannenkoor. Deze verrassing werd met de bekende brede lach ontvangen en een “stelletje schooiers”.
Nadat het origineel klonk en uiteindelijk, na een staande ovatie van het enthousiaste publiek, het doek sloot, werd Michel uiteraard door de leden van het koor gefeliciteerd met deze mijlpaal.

Het koor, maar vooral Michel, mag terugkijken op een geweldig concert dat een extra dimensie kreeg door de wijze waarop na de pauze door het koor werd “geacteerd”. Wie weet dat dit nog een vervolg zal krijgen. Zeker is dat het de ambities van Michel weergeeft en dat het koor toch tot meer in staat is dan men doorgaans denkt. Of Michel nog eens 25 jaar bij zijn FRM volhoudt is uiteraard niet te zeggen, maar dit jubileumconcert geeft wel aan dat de chemie tussen hem en het koor nog volop aanwezig is en met vertrouwen vooruit kan worden gekeken.